Βίλιαν Στασινού: «Έχω δουλέψει απλήρωτη πάνω από έναν μήνα. Οι τεράστιες αμοιβές σε δημοσιογράφους δεν υφίστανται στην Περιφέρεια»

Η Βίλιαν Στασινού είναι δημοσιογράφος από τα Ιωάννινα και στα 24 χρόνια της καριέρας της έχει περάσει από τηλεόραση, ραδιόφωνο, εφημερίδα και διαδίκτυο. Στο παρελθόν εργάζονταν στο Ήπειρος TV1, στην εφημερίδα «Πρωινός Λόγος» και σε πολλά άλλα μέσα. Αυτή τη στιγμή εργάζεται στο Βήμα TV των Ιωαννίνων και παρουσιάζει τις εκπομπές «Βήμα στον Πολίτη» και «Ανοιχτή Γραμμή», ενώ μέχρι πρόσφατα παρουσίαζε το κεντρικό δελτίο ειδήσεων του σταθμού.

Βρεθήκαμε στις εγκαταστάσεις του τηλεοπτικού σταθμού «ΒΗΜΑ», την Τετάρτη 22 Μαρτίου 2017, και είχαμε την χαρά να συνομιλήσουμε με την κυρία Στασινού στην εκπομπή «Βήμα στον Πολίτη» για διάφορα θέματα της επικαιρότητας μέσα στο πλαίσιο της πρακτικής μας εξάσκησης ως σπουδαστές δημοσιογραφίας. Μετά τη λήξη της εκπομπής, η κυρία Στασινού μας παραχώρησε μία αποκλειστική συνέντευξη. 

Αρχικά, θα θέλαμε να μας πείτε, τι σας έκανε να ασχοληθείτε με την δημοσιογραφία; Ήταν κάτι που το θέλατε από μικρή ηλικία ή ήταν μία συνειδητή μετέπειτα επιλογή;

Δεν το είχα καν στο μυαλό μου. Προέκυψε τυχαία. Εντελώς τυχαία από ένα άλλο περιστατικό. Άλλες είναι οι σπουδές μου, άλλοι ήταν οι στόχοι μου και ο προσανατολισμός μου, αλλά, τελικά, "εμείς γι' αλλού κινήσαμε κι αλλού η ζωή μας πάει". Από ένα τυχαίο γεγονός, έγινε τρόπος ζωής εδώ και 24 προς 25 χρόνια, και, τελικώς, δεν μετανιώνω καθόλου. Νομίζω, όμως, ότι τα τυχαία είναι, τελικά, και τα πιο ωραία στη ζωή μας.

Ποιος ήταν ο προσανατολισμός σας, αν επιτρέπεται;

Ο προσανατολισμός μου ήταν η Νομική, και συγκεκριμένα, ο δικαστικός κλάδος.

Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες δυσκολίες που έχετε αντιμετωπίσει ως τώρα στο επάγγελμα σας;

Νομίζω ότι τις μεγαλύτερες δυσκολίες δεν τις έχω αντιμετωπίσει ακόμη. Όπως και τα καλύτερα θεωρούμε ότι κάποια στιγμή θα έρθουν, νομίζω ότι και τα χειρότερα κάποια στιγμή μπορεί να χτυπήσουν την πόρτα μας. Το μόνο σίγουρο είναι ότι είναι μία δουλειά με πάρα πολλές δυσκολίες, που η δυσκολία γίνεται καθημερινότητα, τρόπος ζωής, τρόπος αντιμετώπισης, τρόπος αντίδρασης, τρόπος υιοθέτησης και εμπειρίας. Χωρίς τις δυσκολίες δεν θα "ανεβαίναμε τα σκαλοπάτια μας ένα-ένα". Και, χωρίς τις δυσκολίες, δεν θα γινόμασταν πιο δυνατοί για να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τα απρόοπτα, που, ούτως ή άλλως, τα βλέπετε κι εσείς πολλές φορές από τις ζωντανές παρουσίες σας στα τηλεοπτικά μας προγράμματα στο πλαίσιο της πρακτικής σας εξάσκησης. Αλλά, από μία καθημερινότητα που, ειδικά τις τελευταίες εποχές, έχεις να κάνεις με δύσκολα πράγματα, που είναι σαν μία γροθιά στο στομάχι, αλίμονο αν το βάζαμε κάτω, και αλίμονο αν μας φόβιζαν. Νομίζω ότι αυτές μας κάνουν πιο δυνατούς. Είναι ένα επάγγελμα... ένα λειτούργημα με πάρα πολλές δυσκολίες, γι' αυτό, όσοι το ακολουθούν πρέπει να έχουν γερό στομάχι. Έχει, όμως, τόσα άλλα μαγευτικά μονοπάτια που έρχονται να αντιμετωπίσουν και να νικήσουν, αν θέλεις, αυτές τις δυσκολίες. Κυρίως το ωράριο είναι μία δύσκολη υπόθεση. Μπορεί να κληθείς να κάνεις ρεπορτάζ και μέσα στην νύχτα. Μπορεί να είσαι με τους φίλους σου να διασκεδάζεις και να πρέπει να επιστρατευτείς σε ένα θέμα. Μπορεί να αντιμετωπίσεις κλειστές πόρτες για να λειτουργήσεις ένα θέμα. Μπορεί να αντιμετωπίσεις την στενοχώρια, την δυσανασχέτηση, ακόμη και την οργή του αντικειμένου που θα ασχοληθείς, και των ανθρώπων. Μπορεί κάποιος να ενοχληθεί από την κριτική σου. Μπορεί κάποιος να σου βάλει τρικλοποδιά, για ευνόητους λόγους. Είναι δυσκολίες που με την μαεστρία, την εμπειρία, την ορθή και αξιοπρεπή αντιμετώπιση των πραγμάτων μπορείς να αντιμετωπίσεις.

Επομένως, έχετε αντιμετωπίσει δυσκολίες.

Φυσικά. Αλλά, θεωρώ ότι τα πιο δύσκολα έρχονται ,αλλά και τα πιο ωραία έρχονται.

Η προβολή στην τηλεόραση έχει επηρεάσει την καθημερινότητα σας; Έχετε αντιμετωπίσει προβλήματα με αυτό;

Προβλήματα! Εντάξει, η προβολή έχει και τα καλά της και τα αρνητικά της. Πρόβλημα δεν μπορώ να πω ότι είναι το να είσαι με τους φίλους σου και να σε διακόψουν για να σου πουν ένα θέμα. Να σε κοιτάξουν κάπως περίεργα… Όχι, δεν είναι πρόβλημα αυτό. Ίσως, το μόνο πρόβλημα είναι, σε πιο μικρές κοινωνίες όπως είναι τα Γιάννενα, ότι χρειάζεται κάποιες φορές να είσαι λίγο πιο προσεκτικός στον αυθορμητισμό σου. Εγώ το έχω μπλοκάρει αυτό. Στην αρχή το είχα. Τώρα, τελικά, δεν βάζω κόντρα, μέτρο και ζύγι στον αυθορμητισμό. Τον αφήνω να υπάρχει γιατί θέλω η ζωή μου να είναι ολοκληρωμένη, να είναι ευχάριστη και να μην έχει ταμπού και μικροαντιλήψεις.

Όποιος αποφασίζει να κάνει αυτή τη δουλειά, ξέρει ότι θα έχει στη ζωή του δημοσιότητα, με τα καλά και τα αρνητικά. Άρα, τι καλούμαστε να κάνουμε; Να μετατρέψουμε και τα οποιαδήποτε ψιλο-αρνητικά σε έναν τρόπο, σε μία στάση ζωής και σε ένα απαραίτητο συστατικό που θα εμπεριέχεται στην καθημερινότητα μας. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με την δημοσιότητα, όχι!

Μέχρι στιγμής έχετε εργαστεί σε αρκετά περιφερειακά μέσα. Τα τοπικά κανάλια αμείβουν τους εργαζομένους τους όπως τους αξίζει ή υπάρχει εκμετάλλευση;

Δεν θεωρώ ότι υπάρχει εκμετάλλευση, με την έννοια ότι τόσο μπορούν τόσο δίνουν. Θεωρώ, όμως, ότι οι αμοιβές είναι πενιχρές. Πολλές φορές χρειάζεται να δουλέψουμε πάνω από έναν μήνα απλήρωτοι. Επαναλαμβάνω, οι αμοιβές είναι πάρα πολύ χαμηλές. Όσοι ακούνε για τεράστια χρηματικά ποσά αυτά τα είδαμε μεμονωμένα στα κεντρικά κανάλια των Αθηνών και σε συγκεκριμένους δημοσιογράφους. Στην Περιφέρεια, δυστυχώς, λίγοι άνθρωποι καλούνται να κάνουν πάρα πολλά πράγματα με ελάχιστα οικονομικά. Η μεγαλύτερη ανταμοιβή που μπορείς να έχεις στην Περιφέρεια από αυτό το επάγγελμα-λειτούργημα... Αλλά είναι και επάγγελμα για όλους εμάς που το επιλέξαμε και το κάνουμε όλη τη ζωή μας. ...Είναι η ηθική ανταμοιβή του να βλέπεις κάποιο θέμα που ανέδειξες να αντιμετωπίζεται, να διευθετείται... Και, κυρίως, να βλέπεις τον πολίτη να σε κοιτάει στα μάτια και να σου λέει: "Συγχαρητήρια για την προσπάθεια που κάνεις". Αυτή είναι η ανταμοιβή, και όχι η υλική.

Είπατε ότι πολλές φορές αναγκάζεστε να δουλεύετε, εδώ στην Περιφέρεια, πάνω από ένα μήνα απλήρωτοι. Εσάς σας έχει συμβεί αυτό;

Μου έχει συμβεί. Και μου έχει συμβεί και τα χρόνια της μεγαλύτερης οικονομικής ευμάρειας. Πόσω μάλλον τώρα, που ζούμε εποχές πάρα πολύ δύσκολες. Με εξαίρεση τους δημόσιους υπαλλήλους που έχουν μία σταθερότητα στην μισθοδοσία τους.  Και αυτοί, βεβαίως, έχουν αντιμετωπίσει τα προβλήματα τους, τις περικοπές τους, τα ζητήματα τους, και η ζωή τους και ο προϋπολογισμός τους έχει τιναχθεί στον αέρα. Στον ιδιωτικό τομέα τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα, και πολλές φορές εγώ δεν είμαι η εξαίρεση του κανόνα. Αντιμετωπίζω αυτό το πρόβλημα, και προσπαθώ να το αντιμετωπίζω με ψυχραιμία, όσο κι αν με πονάει, όσο κι αν με δυσαρεστεί, όσο κι αν δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινή μου λειτουργία, κάνω υπομονή με την ελπίδα ότι θα περάσει.

Έχει τύχει να σας πιέσει κάποιος εργοδότης σας για να μην δημοσιεύσετε κάποιο θέμα;

Φυσικά! Και όποιος πει το αντίθετο θα έχει πει ψέματα. Μου έχει συμβεί. Εκεί, λοιπόν, έβαλα τις αντιστάσεις μου.

 -Δηλαδή;

Σε κάποιες περιπτώσεις αρνήθηκα να το κάνω, και σε κάποιες άλλες δεν αρνήθηκα, αλλά με την προσθήκη της δικής μου πινελιάς. Εκεί, λοιπόν, που ο εργοδότης ήθελε να μην παρουσιάσω ένα θέμα εγώ το έκανα με έναν έμμεσο τρόπο που νομίζω ότι πέρασα αυτό που ήθελα. Στις περισσότερες περιπτώσεις, όμως, πέρασε το δικό μου με την έννοια, όχι του "ισχυρού παίκτη". Ο "ισχυρός παίκτης" είναι ο εργοδότης και όχι ο εργαζόμενος.

Αντιμετωπίσατε μετά προβλήματα με τον εργοδότη σας;

Βεβαίως. Υπήρξαν και διαπληκτισμοί. Όταν έχεις μία αντίθετη άποψη από τον εργοδότη σου το ξέρεις ότι θα αντιμετωπίσεις έναν διαπληκτισμό. Θα αντιμετωπίσεις μία ένταση. Σε αυτές τις περιπτώσεις, λοιπόν, θα πρέπει με επιχειρηματολογία... Η επιχειρηματολογία δεν μπορεί να είναι άλλη παρά ο σεβασμός προς τον τηλεθεατή που σε στηρίζει όλα τα χρόνια. Με μια, λοιπόν, σωστή επιχειρηματολογία, προσπάθησα να δείξω το δίκιο των αιτημάτων μου. Αυτό, όμως, για να το πετύχει ένας επαγγελματίας δημοσιογράφος θα πρέπει να έχει αποδείξει στην πορεία του ότι κινείται πάντα με γνώμονα το κοινό συμφέρον και όχι το ατομικό του, και ότι, κινούμενος έτσι, δεν μπορεί να δεχθεί παρεμβάσεις που θα τον προσβάλλουν ως επαγγελματία. Μέχρι σήμερα νιώθω τυχερή γιατί δεν έχω νιώσει μία προσβολή ως επαγγελματίας. Έχω "ρίξει νερό στο κρασί μου", αλλά δεν το νέρωσα εντελώς.

Πώς θα σχολιάζατε τα δελτία ειδήσεων των άλλων καναλιών της Περιφέρειας;

Όλοι οι συνάδελφοι μου κάνουν μία γιγαντιαία προσπάθεια από το πρωί μέχρι το βράδυ. Με πάρα πολλές δυσκολίες. Με τις ίδιες που σας περιέγραψα για 'μένα. Με τις ίδιες και αντίστοιχες και εκείνοι. Κάνουν μία προσπάθεια χωρίς να κοιτάνε το ρολόι, χωρίς να κοιτάνε τις οικογένειες τους, αφαιρώντας χρόνο από τις οικογένειες τους να φέρουν εις πέρας το δημοσιογραφικό έργο που έχουν κληθεί να το κάνουν. Θέλω, λοιπόν, να σου πω ότι όλοι κάνουν μία φιλότιμη προσπάθεια και όλοι δίνουν το δικό τους στίγμα. Αλίμονο αν ήμασταν όλοι ίδιοι. Ο καθένας έχει την προσωπικότητα του, έχει το χρώμα του, έχει την υπογραφή του, και, δόξα σοι ο Θεός, μ' αρέσει που υπάρχει αυτό για να υπάρχει ένας πλουραλισμός και να μπορούν οι τηλεθεατές απ' όλους μας να παίρνουν κάτι. Να κρατούν τα δικά μου θετικά, να κρατούν του συναδέλφου μου στο άλλο κανάλι, να κρατούν ό,τι καλύτερο νομίζουν απ' όλα τα τηλεοπτικά προϊόντα που η Περιφέρεια, δόξα σοι ο Θεός, δίνει απλόχερα στους τηλεθεατές. Χαίρομαι που υπάρχει ανταγωνισμός. Και χαίρομαι που αυτός ο ανταγωνισμός μας κάνει όλους καλύτερους.

Πώς θα συγκρίνατε τα Αθηναϊκά ΜΜΕ με τα Περιφερειακά;

Είναι καλύτερα ή χειρότερα;

Δεν θέλω να κάνω την σύγκριση, με την έννοια ότι είναι δύο ανόμοια πράγματα. Είναι σαν να συγκρίνουμε, σε κάποια πράγματα, τον Δαβίδ με τον Γολιάθ, και σε κάποια άλλα τον Γολιάθ με τον Δαβίδ. Εξηγούμαι. Όταν λέω "Δαβίδ και Γολιάθ", ένα περιφερειακό μέσο είναι μίας συγκεκριμένης εμβέλειας,  με συγκεκριμένες δυνατότητες, με συγκεκριμένο εξοπλισμό και με συγκεκριμένο προσωπικό. Ένα μέσο ενημέρωσης του κέντρου έχει τα πενταπλάσια μέσα και δυνατότητες. Από την άλλη, όμως, θα έλεγα ότι τα περιφερειακά ΜΜΕ μπορεί να μην έχουν όλες αυτές τις δυνατότητες σε όλο αυτόν τον κόσμο και όλο αυτό το "background" που έχουν τα κεντρικής εμβέλειας, έχουν, όμως, ανθρώπους, που είπα και στην αρχή, πολύ ικανούς γιατί αναγκάζονται λίγοι να κάνουν τα πάντα, να κάνουν πολλά.  Είναι, λοιπόν, δυνατοί, είναι αυτάρκεις, είναι πολυεργαλεία... Και, ως εκ τούτου, θεωρώ ότι οι άνθρωποι της Περιφέρειας, οι επαγγελματίες της Περιφέρειας, είτε είναι δημοσιογράφοι, είτε τεχνικοί, είτε παραγωγοί, είτε διαφημιστές, είτε, είτε, είτε... Είναι πολυπράγμονες και έχουν αποκτήσει τόσο μεγάλη εμπειρία και μπορούν να αντιμετωπίσουν όλους τους στόχους με επάρκεια και αυτάρκεια γιατί από πολύ νωρίς έχουν κληθεί να κάνουν πάρα πολλά πράγματα.

Αυτόν τον καιρό διδάσκετε δημοσιογραφία σε Ι.Ε.Κ.. Υπάρχει ενδιαφέρον ή λόγω της κρίσης που αντιμετωπίζει το επάγγελμα το αποφεύγουν;

Νομίζω ότι, αν κρίνω από εσάς, ενδιαφέρεστε γι' αυτό που κάνετε. Η ποσότητα δεν μετράει πάντα. Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά μετρούν. Θα έλεγα ότι πριν από πολλά χρόνια οι ενδιαφερόμενοι ήταν περισσότεροι γιατί είχαν την εικόνα μιας εύρωστης δημοσιογραφίας. Ότι θα πάνε, την άλλη μέρα θα βρούνε δουλειά, ότι θα αμείβονται και λοιπά… Γνωρίζοντας πια πολλοί ότι τα πράγματα έχουν "στενέψει" επικίνδυνα και ότι ούτε ιδιαίτερες θέσεις εργασίας υπάρχουν, ούτε είναι καλά αμειβόμενοι... Και με όλη αυτή την οικονομική κρίση το ενδιαφέρον έχει μειωθεί. Νομίζω ότι το ενδιαφέρον των περισσότερων είναι σε θέσεις που ξέρεις ότι θα μπεις στο δημόσιο, θα έχεις μία επάρκεια για όλα τα χρόνια της ζωής σου, ότι θα έχεις μία σταθερότητα. Το κριτήριο επιλογής, λοιπόν, πολλών είναι η σταθερότητα της επόμενης μέρας και όχι η αστάθεια που σου δίνει η συγκεκριμένη δουλειά. Παρ' όλα αυτά, χαίρομαι που υπάρχουν ενδιαφερόμενοι και έχω πει ότι χαίρομαι που δεν είναι πολλοί. Δεν μπορούν να είναι πολλοί γι' αυτή τη δουλειά. Αυτοί οι λίγοι, λοιπόν, που είναι, αποκτώντας τα κατάλληλα εφόδια είμαι σίγουρη ότι πολύ νωρίς και μέσα σε όλο αυτό το δύσκολο περιβάλλον θα καταφέρουν να κατακτήσουν και να κατακτηθούν από την δημοσιογραφία.

Θα προτείνατε σε κάποιον να ασχοληθεί με αυτό το επάγγελμα;

Θα του το πρότεινα μόνο αν έχει ένα υπόβαθρο μέσα του, αν έχει γερό στομάχι, αν είναι έτοιμος να αφιερωθεί, να είναι ο σύζυγος του, η σύζυγος του η δημοσιογραφία. Το παιδί του, η μάνα του, ο πατέρας του... Θα του το πρότεινα εάν δεν έχει στο μυαλό του την επαγγελματική αποκατάσταση εφ' όρου ζωής. Θα του το πρότεινα αν αγαπάει την περιπέτεια, την δράση, αν αγαπάει τον πολίτη, κι αν αγαπάει την προσφορά στην καθημερινότητα του.

Σύμφωνα με την εμπειρία σας, τι συμβουλή θα δίνατε στους νέους δημοσιογράφους;

Η συμβουλή που θα τους έδινα είναι να αγαπήσουν αυτό που θα κάνουν. Αν δεν το αγαπήσουν, αν δεν το ερωτευτούν, αν δεν παθιαστούν μαζί του καλύτερα ας το αφήσουν και όσο είναι νωρίς να κοιτάξουν κάτι άλλο. Μόνο με αυτά τα τρία έντονα συναισθήματα που μόλις σου περιέγραψα θα πάνε μπροστά. Τουλάχιστον θα κυνηγήσουν αυτό το όνειρο με τις καλύτερες προοπτικές. Διαφορετικά, ας βρουν κάτι άλλο. Δεν έγινε και κάτι. Έχουν περιθώριο μπροστά τους.

Συνέντευξη: Άγγελος Χόρτης
(22-3-2017)